Недоступен ни однин перевод.
Сир! Чӣ калимаи сеҳромезе! Юнониёни қадим онро Танаис ва арабҳои асри миёна Сайҳун номидаанд. Саргоҳи вайро Нирон ва Тар ҳам мегӯянд. Сир яке аз бузургтарин дарёҳои Осиёи Миёна буда, шохчаҳои вай аз куллаҳои ҳамешабарфини кӯҳҳои Тёншон сар мешавад. Ин дарё рӯ ба тарафи Ғарб 462 ҳазор км. тӯл кашида, маҷрои худро то ба баҳри Арал мерасонад. Сири пурошӯб дар сари роҳи худ аз байни чандин дараҳои тангу тор, водию ҳавзаҳо бо суръат гузашта, ба доманаи кӯҳи Муғул мерасаду аз он ҷо ба дашти васеъ ва беканор мебарояд, пас аз он гӯё ба озодӣ баромада, оромона нафас кашида меравад. Тангии кӯҳи Фарҳод, ки дарё онро бурида гузашта, шаршарае ҳам ба вуҷуд овардааст, ба назар монанди камарбанди ин наҳри куҳансол менамояд.
Читать полностью
В честь поучительной жизни известного публициста, ветерана печати, писателя, Лауреата областной журналистской премии имени Ходжи Содика Равшана Замира (Мирзогани Валиев) в ряде средних школ города Худжанда и Бободжон Гафуровского района проходят встречи. Накануне такое мероприятие состоялось в школе №31 города, на которой приняли участие писатели, журналисты, педагоги и учащиеся.
На мероприятии школьники продекламировали стихи и спели песни, прочитали отрывки из рассказов и показали сценки по мотивам его рассказов «Танхои» (Одиночество) и «Умедвори» (Надежда). Главный редактор еженедельника «Шуълаи умед» Мирзоаъзам Максудов, корреспондент газеты «Джумхурият» Джовиди Ашти ва журналист журнала «Паёми Сугд» Матлубаи Ёрмирзо поздравили устода с юбилеем. Читать полностью
Недоступен ни однин перевод.
Изҳороти Муассисаи таҳсилоти умумии ғайридавлатии «Мактаби Паймони азизон»-и шаҳри Хуҷанд дар мавриди фаъолияти ташкилоти экстримистӣ – террористии ҲНИТ ва дигаргурӯҳҳои ифротгаро.
Таърихи башарият гувоҳи мисолҳои бешумори бо роҳи зӯрӣ ва таҳдид ғасб намудани ҳокимияти сиёсӣ дар давлат мебошад. Аҷоиб он аст, ки раванди таърих на танҳо гувоҳ аст, балки исботи онро дорад, ки зӯран ғасб намудани ҳокимияти сиёсӣ дар ҷомеа ба муроду мақсад ҳеҷ гоҳ намеоварад, вале кӯшишҳои ин раванди номатлуб дар ҳаёти имрӯзаи ҷомеа то имрӯз идома меёбанд, балки шаклҳои нав ба нав пайдо мекунанд.
Ифротгароӣ (эктремизм) ва терроризм як навъ зуҳуроти номатлубест, ки бар зидди он тамоми ҷомеаи ҷаҳон имрӯз муборизаи беамон мебарад ва аз ҳар як фарди солимақл пеш аз ҳама зиракии сиёсиро талаб мекунад.
Читать полностью
Недоступен ни однин перевод.
Дар ҷаҳони муосир равандҳо ва зуҳуроте мавҷуданд, ки танҳо ба як кишвар ва ё як минтақа не , балки ба тамоми кишварҳои ҷаҳон ва дар маҷмуъ ба кулли мардумони сайёра таҳдид мекунанд.
Созмонҳои экстремистию террористӣ фаъолияташонро вобаста ба паҳн намудани ғояҳои тундравона, барангехтани кинаю адоват ва низои мазҳабӣ дар ҷомеа, ба сафҳои худ ҷалб намудани ҷавонон ва содир намудани ҷиноятҳои дорои хусусияти экстремистӣ пурзӯр намуда, мехоҳанд сохти ҷамъиятӣ-сиёсии ин ё он кишварро бо роҳи зӯроварӣ тағйир диҳанд.
Айни замон гурӯҳҳои террористӣ барои анҷом додани ғаразҳои сиёсии худ фаъолият доранд ва мақсади асосии ин гурӯҳҳои терористӣ, пеш аз ҳама расидан ба ғаразҳои сиёсии иқтисодист.
Читать полностью
Недоступен ни однин перевод.
Изҳороти Нозироти андоз дар шаҳри Хуҷанд дар мавриди фаъолияти ташкилоти экстремистӣ-террористӣ ҲНИТ ва дигар гурӯҳҳои ифротгаро.
Барои бунёд кардани давлати мустақил ва сазовор шудан ба истиқлолият ҳар миллату халқият муборизаҳои шадид мебаранд. Мусаллам аст,ки миллати тоҷик баъди пошхӯрии Иттиҳоди Шӯравӣ барои мустақилият ба даст овардан ҷанги таҳмилии шаҳрвандиро, ки ҳазорҳо падару модарон бефарзанд беволидайн, ҳазорҳо зан бе шавҳар ва ҳазорҳо шаҳрвандон бехонаю дар монданд ва дар ин ҷо аъзо ва шарикони ҲНИТ даст доштанд, аз сар гузаронд. Баъди ин вазниниҳои зиндагӣ ва бо ивази хуни ҷони ҳазорҳо ҷавонмардон ба миллати тоҷик муяссар шуд, ки хушбахтона соҳиби давлати мустақил гардида, истиқлолияти худро ба даст овард.
Баъд аз талошҳои зиёд Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ба яке аз давлатҳои рӯ батараққӣ мубаддал гардида, дар ҳалли масъалаҳои сатҳи ҷаҳонӣ, аз қабили тероризму экстремизм, гардиши маводи мухаддир, норасоии оби ошомиданӣ ва дигар масъалаҳо бетараф набуда, пайваст дар ин роҳ ташаббусҳои назаррас нишон медиҳад.
Читать полностью
Сир! Чӣ калимаи сеҳромезе! Юнониёни қадим онро Танаис ва арабҳои асри миёна Сайҳун номидаанд. Саргоҳи вайро Нирон ва Тар ҳам мегӯянд. Сир яке аз бузургтарин дарёҳои Осиёи Миёна буда, шохчаҳои вай аз куллаҳои ҳамешабарфини кӯҳҳои Тёншон сар мешавад. Ин дарё рӯ ба тарафи Ғарб 462 ҳазор км. тӯл кашида, маҷрои худро то ба баҳри Арал мерасонад. Сири пурошӯб дар сари роҳи худ аз байни чандин дараҳои тангу тор, водию ҳавзаҳо бо суръат гузашта, ба доманаи кӯҳи Муғул мерасаду аз он ҷо ба дашти васеъ ва беканор мебарояд, пас аз он гӯё ба озодӣ баромада, оромона нафас кашида меравад. Тангии кӯҳи Фарҳод, ки дарё онро бурида гузашта, шаршарае ҳам ба вуҷуд овардааст, ба назар монанди камарбанди ин наҳри куҳансол менамояд.
