Яғмогаре, ки даъвои мардумпарварӣ дорад (Ё чи тавр «дилсӯзи миллат» Кабирӣ, бинои сохташавандаи беморхонаи сироятии ҷумҳуриявиро қисм-қисм карда фурӯхт)

02 Апрель 2020

Яғмогаре, ки даъвои мардумпарварӣ дорад

(Ё чи тавр «дилсӯзи миллат» Кабирӣ, бинои сохташавандаи беморхонаи сироятии ҷумҳуриявиро қисм-қисм карда фурӯхт)

Муддатест, ки аз дурдасти як марғзори хушобу алаф аз ҳанҷараи дарозгӯше пайваста садои гӯшхарош  баланд мешавад. Дарозгӯш  мафтун аз манзараи чарогоҳ ва маст аз бонгҳои паёпаю  рӯзафзуни хеш дигар гумон карда, ки рисолати зиндагии ӯ фақат чаридану бонг сар додан аст.  Ғурури ин дарозгӯш то ҳадде афзуда, ки меандешад ҳанги  ӯ  паёмест, ки бояд ҳама ба он мутаваҷҷеҳ шаванд.

Садоҳое, ки феълан аз гулӯи Муҳиддин Кабирӣ раҳо мешаванд, айнан ҳанги ҳамон дарозгӯш аст. Саркардаи террористони наҳзатӣ бо ҳамон мағзи аз табу тоби кинатӯзӣ хушкидаву пуч ва бо ҳамон дидгоҳи тангу иртиҷоиву мутаассибонаи шиагии  худ чунин вонамуд мекунад, ки гӯё дар пешбурди умури сиёсиву иҷтимоиву иқтисодӣ ягон барномае дорад.

Эй риёкор, бо кадом дидаву рӯ метавонӣ боз чунин суханҳоро ба забон орӣ?

Магар ту набудӣ, ки бо суиистифода аз мақоми вакилӣ дар Парлумон, соли 1999 бинои сохтмонаш идомадоштаи «Беморхонаи ҷумҳуриявии касалиҳои сироятӣ»-ро ки барои 500 кат пешбинӣ шуда буд, дар ҳудуди деҳаи Навободи ҷамоати деҳоти Сарикиштии ноҳияи Рӯдакӣ бо ваъдаи идомаи сохтану ба истифода додан хусусӣ кардӣ?

Бинои беморхона тибқи тарҳ аз иншоотҳои 1 ва 3-ошёна иборат буда, бояд ду бинои 3-ошёна барои беморони калонсол (барои 300 кат) ва кӯдакон (200 кат), бинои 2-ошёнаи маъмурият, бинои 1-ошёнаи нигоҳдории аксҳои рентгенӣ ва ғайраҳо сохта мешуданд.  Магар ту набудӣ, ки 10 гектар замини ин беморхонаро ҳамроҳ бо биноҳои зикргардида тақсим кардаву қисм-қисм фурӯхтӣ?

Бале, ту гумон дорӣ, ки аз ин ҷинояти навбатиат касе хабар надорад. Вале парвандаи ҷиноятии №1-45\11 бо дастрасии моддаҳои 247 қ.4, банди «б» ва 340 қисми 2, бандҳои «а,б,в»-и  Кодекси ҷиноятии ҶТ туро интизор аст.

Маҳз ҳамин парванда кирдори ҷиноятии туро равшан равшан кард, ки чӣ гуна «ҳадя» гӯён ба шаҳрвандон Ғоибназаров Абдураҳим Ҳақназарович, сокини деҳаи Сари Пули ноҳияи Бохтари вилояти Хатлон 1\8 ҳисса иборат аз 588м²,  Саломов Абдулбосит Маҳмадрасулович, сокини деҳаи Мирови ноҳияи Ҷиликули вилояти Хатлон 1\8 ҳисса иборат аз 498м², Ғоибназаров Абдулло Ҳақназарович, сокини шаҳри Душанбе, кӯчаи Яккачинор, бинои №142\3, хонаи №58, 1\8 ҳисса иборат аз 498,6м², Саломов Ҳикматёр Маҳмадрасулович, сокини ноҳияи Ҷиликули вилояти Хатлон 1\8 ҳисса иборат аз 696м² заминро фурӯхтаӣ.

Оё аз ту метавон «ҳадя» гирифт? Аз туе, ки 200 доллари ИМА-ро аз иштирок дар ҷанозаи модар боло гузоштӣ метавон ҳадя гирифт?

Ту гумон дорӣ, ки аз ҷиноятат касе хабар надорад. Вале тибқи ҳамин парвандаи ҷиноятӣ, бо дастрасии моддаҳои 247 қ.4, банди «б» ва 340 қисми 2, бандҳои «а,б,в»-и  Кодекси ҷиноятии ҶТ туро интизор аст. Ҳамдастони наҳзатиат Хитобов Алӣ Абдураҳмонович, соли таваллудаш 1983, зодаи шаҳри Қурғонтеппаи вилояти Хатлон, сокини шаҳри Душанбе, Қурбонов Зафарҷон Маликшарифович, соли таваллудаш 1982, зода ва истиқоматкунандаи шаҳри Турсунзода ва Каримов Кушмакбой Холбоевич, соли таваллудаш 1967, зодаи ноҳияи Рӯдакӣ, сокини шаҳри Душанбе, ки бо супориши бевоситаи худат ҳуҷҷатҳои қалбакӣ тартиб дода, қисматҳои боқимондаи замину иншоотро ғайриқонунӣ фурӯхта буданд, тибқи моддаҳои зикргардида  бо ҳукми суди ноҳияи Рӯдакӣ аз 25-уми ноябри соли 2011 ба муҳлати аз 8 то 10 солӣ аз озодӣ маҳрум карда шуданд. Вале худат, ҷинояткори асосӣ дар озодӣ мондӣ.

Туро ғайр аз фаъолияти террористиат фақат барои ғайриқонунӣ хариду фурӯш кардани ҳамин бинои барои мардум ҳаётан муҳим, барои ҳамин биное, ки имрӯз чун боду ҳаво барои карантин ва беморони эҳтимолии коронавирус зарур аст,  меарзад ҳамчун ҷинояткори ғаддор, шахсияти бенангу ор, дузди қаллобкор дар курсии зери дор шинонанд! Ту боз шарм накарда барои чи гуна аз ин вирус наҷот додани миллат дилат маслиҳатчӣ шуданӣ ҳастӣ?

Тавре мебинем, саркардаи террористони наҳзатӣ дар ҳоле аз нарасидани муассисоти карантинӣ овоза карданист, ки дар вақташ бинои беморхонаи сироятиро ба савдо задааст. Ин муллои ифротгаро гузаштаи “пурифтихор”- и худро зуд аз ёд бурда, боз чеҳранамоӣ кардан мехоҳад.  Бидуни шак, ӯ ҳамон гурбаи обид аст, ки агарчи зоҳиран даст пеши бар барои адои намоз дорад, чашмаш ба суроғи муш, ҷониби сӯрохист.

Саркардаи наҳзатиҳо аз коронавирусу карантин даҳан мекушояду гумон мекунад, ки мардум ҷиноятҳои ҳизби террористиашонро фаромӯш кардааст. Вале ин ҳама аз ёдҳо зудуда нахоҳад шуд. Агар ин вируси шум дар тамоми ҷаҳон наздики 43 ҳазор  нафар талаф ёфта бошад, наҳзатиҳои хунхор зиёда аз 150 ҳазор ҳамдиёри худро ба қатл расониданд.

Вуҷуди Кабирию ҳамақидаҳои мутаассибаш аз вируси “тоҷдор” хавфноктар аст. Зеро фардо ҳатман ваксинаи ин вирус кашф хоҳад шуд ва пеши роҳи паҳншавиаш гирифта мешавад. Аммо вируси ақидавии кабириҳо бо рохбарии эрони шиаги   мағзҳоро мехӯраду ақлҳоро раҳгум сохта, наслҳоро ҷониби ҷаҳолату куштор мебарад.

Чанд сол муқаддам рӯзноманигори шинохта Додоҷон Атовулло, ки бо элитаи сиёсии қаблии наҳзатӣ ошноии комил дошт, ин саркардаи тозаинтихоби наҳзатиро ба унвони савдогар ва тоҷир муаррифӣ карда буд.  Дар воқеъ ин баҳои ӯ нисбати Кабирӣ бисёр мунсифона ва воқеъбинона аст. Нуктаи муҳим дар шинохти портрети тиҷорӣ-сиёсии саркардаи мазкури наҳзатӣ ин аст, ки барои ӯ  мафҳумҳое чун миллат, давлат, озодӣ, Ватан, мардум, дин, мазҳаб, демократия, инсонсолорӣ ва мардумпарастиро  танҳо василаи муассири расидан ба ҳадаф мебошанд.

Саркардаи террористони наҳзатӣ бо вуҷуди ин ҳама сарват андӯхтану ҷамъ овардани моли дунё ҳанӯз ҳам вонамуд мекунад, ки гӯё бо мафҳуми дунявият аслан сари созиш надорад. Ҳамеша намоишкорона аз минбари ҷаласаҳову васоити ахбори омма ҳамчун обиду орифи парҳезгор изҳори назар карданро меписандад, аммо дар хуфя кори дигар мекунад. Мардумро тарки дунё меомӯзад, аммо худ сарват меандӯзанд.  Мансабталошиву дунёталабӣ ҳадафи ниҳоии ин зоҳиди риёист. Дар ин роҳ вай ва ҳаммаслаконаш ҳатто дину мазҳабро низ ҳамчун васила ва абзор мавриди корбурд қарор медиҳанд.

Тарки дунёкардагон худ дар ғами дунё буванд,

Дар дили  ин  рӯзадорон  ҷуз  ғами ифтор нест.

Дар охири матлаб мехоҳам бори дигар муроҷиат кунам, ки:

Кабирӣ! Ту вақте ки қалам гирифта, мисли рӯят варақро сиёҳ мекунӣ, худро дилсӯзу ғамгусори миллат муаррифӣ менамоӣ, аз ҳамин амали душманонаат – маҳрум кардани ҳазорҳо дардманд аз беморхонае, ки онҳоро аз касалиҳои сироятӣ наҷот медод,  шармат намеояд?

Майлаш, ин кор ба нафсу кисаи ту вобаста аст. Аммо кӯшиши худатро ғамхору ғамгусори мардум нишон додан аз баҳри чист?  Магар ту набудӣ, ки ҳангоми вакили  Маҷлиси намояндагон буданат нӯҳ ҳазор сомонӣ маош мегирифтӣ, даромади бозори шаҳри Турсунзода, ки соле се миллион буд, ба кисаат мерехт. Вале  модарат Саодатбону дар деҳаи Косатарошони Файзобод, дар зодгоҳат, дар бистари марг мехобиду дидаю дониста ба умеди дарёфти чанд доллари Бунёди Карнегӣ роҳи Маскавро пеш гирифтӣ. Бечора кампир чашм ба роҳи ту “Вой, Муҳиддинҷонам!!!”- гуфта ҷон дод. Ту, ақаллан, дар баробари даҳҳо муҳоҷири мехнатӣ, ки ҳангоми мусибат роҳи Ватан пеш мегиранд, як билети хавопаймо харида барои гӯру чӯби модарат наомадӣ!!! Ҷанозаашро бо телефони модели охирини SAMSUNG – 9 хондӣ.

Шахсе, ки ба модари худ раҳм надорад, оё метавонад дилсӯзи дигарон бошад? Ҳаргиз!  Ин корат дар таърих, дар ёди мардум ҳамчун намунаи ақлу фаросат ва ахлоқу маънавиёти наҳзатӣ якумра боқӣ монд. Ҳар касе, ки туро мешиносад, бароят лаънат мефиристад. Боз шарм накарда, дигаронро насиҳат мекунӣ. Шармат бод, бизнесмени ватанфурӯшу модарбезор!   Шармат бод!!!

Азимҷон Раҳмонзода,

ходими пешбари илмии АИ ҶТ

Ҷавоб ба муҳаррири сомонаи «рисолат.тҷ» (Нигоҳе ба равандҳо, рӯйкардҳо ва фаъолиятҳои ҲНИ)

02 Апрель 2020

Ҷавоб ба муҳаррири сомонаи «рисолат.тҷ»

(Нигоҳе ба равандҳо, рӯйкардҳо ва фаъолиятҳои ҲНИ)

Санаи 02-юми апрели соли ҷорӣ сомонаи «рисолат.тҷ» (risolattj.com) адабиёт ва истилоҳи дигаргунаеро дар мақолаи «Нигоҳе ба равандҳо, рӯйкардҳо ва фаъолиятҳои ҲНИТ»  дар бораи вижагиҳои ҲНИ дар таърихи муосири Тоҷикистон дастраси хонанда кардааст. Ин сомона аз ҷониби СП Ҷумҳурии исломӣ пуштибонӣ ёфта, пойгоҳи иттилоотии интернетии ҳарифони террористпарвар мебошад. Дар ин қисмати мақола кӯшиш мекунем, ки ба ин сомона ҷавоб диҳем. Ҷавоби дандоншкиан ва изҳоркунандаи тамоми хашму ғазаби миллати тоҷик. То дарк шавад, ки ин мулк бе дарвоза нест.

Сараввал гуфта шавад, ки он ҳизби исломӣ, ки пас аз «70 соли ташнагӣ» осемасар ба инқилоби мазҳабӣ даст зад, 150 ҳазор хонаводаи тоҷикро гирифтори андӯҳу кулфат кард, зеро дар асари ин муноқиша онҳо наздикони худро аз даст доданд.  Далелҳои дигар ҳам мавҷуд аст, то муҳаррири «рисолат» гумон накунад, ки ҳарфҳои ӯ ҳақиқати мутлақ ва порае аз Сарқонунанд, ки ҳатман бояд боиси пазириш бошанд ва тағйирнопазир. Бубинед, баёни хиёнати секаратаи  паймонсозии наҳзатӣ миллатро анқариб ба варта бурд. Таҳлили таърихи замони Истиклолияти давлатии тоҷикон нишон дод, ки табақаи аз пойгоҳи мардумӣ орӣ, вале барои савлату мансаб ҳарис, тақдири халқро 3 дафъа ба имтиҳон гирифт. Номи ин эчодкорони тарсу ваҳшат ва меросхӯрони хиёнат: Наҳзат ва асҳоби онҳост. Режими вопасгаро ва озодистези фақеҳони дӯкондорони динӣ дар ин лист шомил аст. Барои исботи ин чанд далел меорем:

1. Аз аввали таъсиси ҳизб, ки бар пояи тамоюлҳои ақибравӣ асос ёфтааст, он ҳамчун боздорандаи ҳаракати ҷомеа ба пешравӣ дониста мешавад. Бо доман задан ба масъалаҳои хурду реза, аз қабили истифодаи кулӯх дар ҷойҳои ҷамъиятӣ, парастиши риш,  санг андохтан ба сарулибоси  зану мард, мардумро аз дастоварди технологияи пешрафта ва касби дониш маҳрум кардааст.
2. Пардаи асрор агар аз ҳувияти наҳзатиҳо бардорем, ҳодисаҳои ачибу ғариби маълум мешаванд. Чунончи, маълум мегардад, ки  манғитпарастии ин аслбохтагон решаҳои қавии қавмӣ ва таърихӣ дорад. Инҳо ҳама аҷнабипарастанд, мехостанд, ба анъанаҳои замони амириро эҳё кунанд. Чунончи, ошкор шудааст, ки бисёрии наҳзатиҳо аз авлоди қурбошӣ Ғаюрбек, тағобачаи амир Олимхони манғитӣ будааст, ки аз солҳои 1920 то 1930 дар атрофи шаҳри Душанбе ба қатлу куштори  кормандони давлатӣ, муаллимони замони нав ва занҳо  даст задаанд (манбаъ китоби: В горах Восточной Бухары, муаллиф Нальский).
3. Нишонаҳои ақибмондагӣ дар ҳар шаклу сурате дар рафтори мухолифони наҳзатӣ эҳсос мешавад. Ин тарзи тафаккур пеш аз ҳама дар мафтуншавӣ ба ақоиди динӣ ва шиорпартоии подарҳаво аз қабили «қиёмат қоим шуд», «шариато завол гардид» ва ё «куффор омад» -ро гирифт» зоҳир мегардад.
4. Ин бархӯрд ба ҳаракати садсола, ки солҳои 20-уми асри гузашта, минтақаро ба чолиш кашида буд, хеле аҷиб ба назар мерасад. Дар ин бозиҳои шайтанатӣ  муқассир боз ҳамон охунди Қасамдарагӣ мебошад, ки номаш дар «рисолат.тҷ» ҳамчун фариштаи «Моҳи хосса» оварда шудааст.
5. Наҳзатиҳо хостанд хумори иттифоқчиёни таърихиашонро бихаранд.  Аз рӯйи ахбори ҳалқаҳои ба наҳзат наздик  гароиши аз ҳад зиёд ба таҷаммулпарастӣ ва зоҳиргарӣ доранд.  На ришро қабул дорад ва на бериширо. Ин гуна ашхос ҳама дар талаби ин дунё ҳастанд ва охират. Ҳамин дугонагии тафаккур ва аслбохтагии наҳзат, ҳизбро валангор ва мардумро овора кардааст.  Ин гумроҳони роҳи сиёсат намедонад, ки  масири иштирок дар сиёсат созиш аст, тавба аз гуноҳҳои собиқа ва тозакории тафаккури хароби наҳзатӣ.

Сомонаи «рисолат» вақте ки дар бораи ТЭТ ҲНИ менависад гӯё Амрикоро кашф кардааст. Ба ҳар хонанда маълум аст, ки Кабирӣ як нафари дорои тафаккури нимамаҳалӣ бо олудагии биёбонӣ, алломатарош бо донишҳои сатҳи пасти  музахрафотӣ ва тобеи нафси армонии омехта мебошад.  Ҳамин як ҷумла, маниши Кабириро хулосагирӣ мекунад. Дар ҳамин ҷо метавонем, нуқта бимонем. Нуқтаи ғафси тамат. Мешавад коғазро омехтаи ҳарфҳои беҳудаву пуч насозем. Вале ҳамоқатнигории Кабирӣ маҷбур месозад, ки ба умқи фардии ин «сиёсатмадор»-и даҳрситез бештар зеҳн биронем. Зеро ки Кабирӣ мероси сулҳхоҳии собиқаи наҳзатро ба ду по ба замин зад ва аз ин ҳизби парлумонӣ ҳаракати террористии дар ҷустуҷуйи Интерпол сохт ва табдил дод. Ба иттиҳоди назари наҳзатиҳои оддӣ, ки мехостанд ба масири миллӣ баргарданд, Кабирӣ бо хонаводааш чунон зарбаи муҳлик зад, ки яке аъзои қаноти ҷангии наҳзат «Ансорулло» шуд, дигарӣ насронӣ гашт, сеюмӣ аҳли ташайъю ва чорумӣ салафӣ. Панҷумӣ дар маҳбас. Адами мудирият тамоми ҳайати шурои олии раёсати ин ҳизбро бинобар даст доштан дар табаддулоти ҳарбӣ ба зиндон бурд. Гардонандаи  ин тахалуфот ва таклифоти тафриқавӣ  ҳама ба  як вожа ифода меёбад: Кабирӣ.

Коршиносони наздик ба наҳзат ҳилаи шаръии наҳзатро ин тавр ташреҳ медиҳанд, ки чун ин резахорони хони мардуми бегона, пулу пайсаи зиёд аз ташкилотҳои хориҷӣ ба даст овардаанд, мутаҳҳаму бардаи дари онҳо гаштааанд. Наҳзатиҳо, ки дар тӯли 3 даҳсола 3 дафъа мазҳаб иваз карданд, марҳилаи ивазшавии чоруми динии худро мепаймоянд. Ёди хонандаи закӣ ҳаст, наҳзатиҳоро мардум «вовчик» яъне ваҳҳобӣ мегуфтанд, чун вориди ҷанги шаҳрвандӣ шуданд, тамоюл ба  имомҳои дувоздаҳимома карданд. Баъдан салафигарӣ дар кӯчаи Бохтар мӯд шуд, дар ҳавли даҳани инҳо нишастан намешуд, ҳама осори Ибн таймияву Албонӣ мехонданд. Баъдан раҳбарони ин созмон ба ҳавзаи Қуму Гургон гаравиданд. Дар долонҳои наҳзат маълумоте  чарх мезанад, ки бисёр ҷолиб ва аҷиб аст. Баъд аз воқеаҳои моҳи сентябри соли 2015 дар Тоҷикистон, ба таври сиррӣ ва пардапӯшона ба Кабирии Қасамдарагӣ унвони баланди пурифтихори «Ҳуҷҷатислом» додаанд. Албатта ин дастовард аст, дар назди кишвари мушаххас ва ба ҳам маълум.

Донандагони асрор нақл мекуннад, ки Кабирӣ бо таъсиси Паймон ва баъд аз дунявӣ худро эълон кардан, ба тарабхонаҳо рӯ овардааст. Дар ин ҷо баъд аз айшу ишрати  беандозаву меъёр, аз хоб мехезаду бо баланд садо додани  тавба як рӯзи дароз мегӯяд манам Мунҷии миллат!

Баъдан, мегӯянд, ки гурӯҳҳои пароканда, ки дар камин мебошанд, ӯро ба маъбадхонаи худ ҷалб мекунанд. Оқибат, роҳи наҷоти буҳрони шахсиятро дар ҷаҳонмеҳварӣ будан мебинаду худро дар канори афроди овора мезанад.  Ин аст муҳтавои шахсияти  ифротӣ Кабирӣ, ки ҳанӯз ки ҳанӯз аст, дар тағйир аст…

Зарур аст, ки сомонаи «рисолат» барои хонданбоб ва марғуб  кардани мақола ин сатрҳоро ҳам илова мекард. Боқӣ вақт қазоват хоҳад кард, ки ҳақ аст.

Султонов Шодонҷон, хабарнигор