15 Ноябрь 2018

«Роғун манбаи адонашавандаи нур аст, ки Тоҷикистонро дар оғӯши шарқи куҳан ба ахтари ҳамешатобон хоҳад дод». Эмомалӣ Раҳмон.

Ҳар шаб зи худат бипурс агар ту мардӣ,
Ки имрӯз чӣ хизмат ба мардум кардӣ.
Ҳақ бар ҷониби Лоҳутист: Ҳар як инсон бояд дар зиндагӣ амали хайре, як кори неке, як ёдгоре аз худ боқӣ монад.
Шахсияти арзанда дар дунёи равшан аз худ се чизро боқӣ мегузорад.
Садақаи ория-бунёди боғ.
Илми кофӣ-яъне офаридани асаре.
Фарзанди солим ба дунё овардан, ки боиси ифтихору болидагист.
Агар инсон амали номбаршударо иҷро накарда бошад, пас он шахс умр барбод гузаронд. Имрӯз миллати тоҷик роҳбару роҳнамо, роҳбаланду сарвари бузургу кордон ва ифтихорманд Президенти бузурги давлат Эмомалӣ Раҳмонро дорад, ки як миллати бузургро роҳбаландӣ мекунад. Имрӯз миллати тоҷик давлати абарқудрат, демократӣ, дунявӣ, созанда ва ҳуқуқбунёд дорад. Имрӯз ин миллат муқаддасоти бузурги давлатро эътироф мекунад. Имрӯз мардуми тоҷик ба бунёди иншоотҳои бузурги аср ба мисли Нерӯгоҳи Барқии Роғун машғул аст.
Эй ҳамватан, Роғуни худро бино кунем,
Бошад китоби маънии барҷаста во кунем.
То имтиҳони мо шавад аз буд ҳам қадам.
Имрӯз кохи Роғун дилҳо бино кунем.
Ҳар як нидои ин марди накӯном бар дили ҳар як ватандор ору номус, виҷдону саховатмандӣ бедор кард. Тоҷикистони кӯчаки мо имрӯз иқтидори бино намудани чунин як иншооти бузургро пайдо карда наметавонист, агар пиру барно, марду зан, корхонаву муассисаҳо ва оилаҳои ҷудогона, ки узви ин миллати таърихан бузурганд, аз як гиребон сар бароварда ин иншоотро обод намудан доранд.
Ҳар ки Роғун мекунад бунёд.
Хонаи хешро кунад обод.
Ҳар як ватандор шабро шаб, рӯзро рӯз нагуфта, кору фаъолият мекунад қарзи ватандорӣ адо карда истодааст. Дар бунёди ин иншооти бузург саҳм гузоштана, саҳмияҳо харида, маблағҳо мегузоштанд. Имрӯз ҳар як пиру барнои миллат бок адом роҳе, ки набошад, дастгирии ободонии НБО- и Роғун аст. Имрӯз Роғун майдони заҳматҳои фаровону самарабахш, мояи ифтихору эътибори мардонагӣ ва шарафмандии миллати тоҷик гаштааст. Имрӯз миллати бузург шоҳсутуни маъбади бузурги меҳру муҳаббатро бино мекунад.
Имрӯзҳо барои мардуми тоҷик давраи исботи ору номус, виҷдону ҳимматбаландӣ, исботи тоҷдорӣ расидааст.
Хуфтаро бедор бинмуд бо сухан.
Бо нидояш ҳамшро халқи ватан.
Тоҷикони баору номус имрӯзҳо пайи ободии ватани азизанд. Имрӯзҳо бо ҷаҳди бузург бо имтиҳод санг бар болои санге ниҳода Роғунро обод мекунанд, то ки ояндаи насли дигар дурахшон бошад, то модари тоҷик бо сарбаландӣ аз пайи рафъи мушкилиҳои рӯзгори хеш ба осонӣ баромада тавонад. То Тоҷикистони азиз аз байни дигар кишварҳои дунё сарбаланду номдор бошад.
Роғун ҳамчун иншооти бузурги аср ба дилу дидаи мардуми тоҷик ва ҳатто мардуми берун аз марзу буми кишвари азиз ҷой гаштааст.
Тоҷикистон ҳамчун давлати мустақилу ҳуқуқбунёд бо мақсади мусоидат ба раванди ташаккули ҷомеаи шаҳрванди ва аз мушкилоти таъминоти барқ раҳо гардидан Тоҷикистон Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон зарурияти бунёди Нерӯгоҳи барқии обии Роғунро ба миён гузошт.
Ободии Ватан қарзи шаҳрвандии мост Тоҷикистон бо ғурури Рустамонаи фарзандонаш Коҳи нури Роғунро бунёд карда, тоҷи заррини рӯшноиро истиқбол хоҳад намуд, дилу дидаи Ватанро нури Роғун боз ҳам равантар мекунад.
Оре:
Коҳи нури Тоҷикистон Роғун аст.
Манбаи ганҷи фаровон Роғун аст.
Мо умед бар он дорем, ки ин иншооти аср дари бахту саодатро ба мардуми кишвар кушода, омили пешрафти Ватан ва хушбахтии сокинони диёр мегардад.
Онҳо хуб медонанд, ки бунёди Роғун ба ояндаи дурахшони миллат заминаи мусоид фароҳам меорад. Дарки оқилонаи масъала ба хасташавии пирони кор имкон медиҳад. Баръакс парчами-номуси миллат фазои фароғати эшонро зиннат медиҳад.
Шиносои бевоситаи Сарвари давлат ба рафтори корҳои сохтмон ва мулоқоти судмандашон бо ҷамъи коргарон муҳим будани бунёди Роғунро бори дигар ёдрас мекунад.
Хуллас, иншооти Роғун ҳамчун нерӯгоҳи барқи-обӣ на танҳо барои миллати тоҷик нуру зиё, балки баракату фаровонӣ якдигарфаҳмӣ, эҳтироми миллат ва ҳамбастагиро ато фармуд. Бо оғози ин иншооти бузург миллати тоҷик боз аз соҳибтоҷӣ, бузургдилӣ, саховатмандӣ ва ҳунари волои ниёгони хеш ёдрас гардид. Ин коҳи нур, ҳамчун маъхази гарон баробари ба анҷом расидану қад афрохтан кули хушиҳои олам, ҳамчун эҳсон, нуру сафо ва шодиву нишоти пурбаракатро ҳувайдо мегардонад, зеро он аз иттиҳоди бузурги миллати баору номус ва аз саҳми хурду бузурги ин сарзамини офтобӣ ба авҷ сар кашида.
Мо умед бар он дорем, ки ин иншооти аср дари бахту саодатро ба мардуми кишвар кушода, омили пешрафтаи Ватан ва хушбахтии сокинони диёр мегардад. Минбаъд кишвари мо метавонад дар Осиёи Миёна ба мулки доро табдил ёбад.
Тоҷикистонам чароғон мешавад.
Манбаи нури фаровон мешавад.
Аз фурӯғи дидаи Роғуни мо.
Ҳафт кишвар ахтаристон мешавад.

Башорат Ҳайдарова,
мураббияи ширхоргоҳ-кӯдакистони №40-и шаҳри Хуҷанд