14 Сентябр 2020
Маҳз, бо шарофати ҷонбозиҳои ȳ раванди мусолиҳаи миллӣ шурȳъ гардид ва ба маҷрои худ ворид шуд. Сафарҳои Сарвари давлат ба минтақаҳои даргирии кишвар ва мамолики ҳамсоя, ки ба саломат бозгаштани ȳ чандон эътимодноку боварибахш набуд, мулоқотҳои вай бо оммаи васеи халқ, суҳбатҳои фардиву гуруҳиаш бо шахсони алоҳидаи ҷомеа, эътимоди аҳли ҷомеа, ба хусус тарафҳои даргирро ба сиёсати созандаи ȳ то рафт зиёд карда, барои сари мизи музокирот нишастани тарафҳо мусоидат намуд.
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат шахсияти барҷастаи таърихии миллат мебошад, ки дар иҷлосияи шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, Сарвари давлат интихоб гардида, дар бунёди низоми давлатдории Тоҷикистони соҳибистиқлол, барқарорсозии сохти конститутсионӣ, ба даст овардани сулҳу ваҳдати миллӣ саҳми беназир гузошта, тибқи Конститутсияи (Сарқонуни) Ҷумҳурии Тоҷикистон соли 1994 дар асоси овоздиҳии умумихалқӣ Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон интихоб шуда, дар эъмори давлати соҳибихтиёр, демократӣ, ҳуқуқбунёд, дунявӣ ва иҷтимоӣ нақши арзанда гузошта, миллатро аз парокандагӣ, давлатро аз нестшавӣ ва халқро аз ҷанги шаҳрвандӣ раҳо намуда, дар рушди сиёсӣ, иқтисодиву иҷтимоӣ ва таърихиву фарҳангии давлати мустақили Тоҷикистон, хизматҳои бузурги тақдирсоз намудааст.
Мардуми кишварамон суханони таърихии Эмомалӣ Раҳмонро, ки гуфта буд: «То вақте ки як фарди миллат дур аз Ватан ва дар ғурбат қарор дорад, ман худро орому хотирҷамъ намеҳисобам» хуб дар хотир доранд.
Аз ин рӯ, мардуми сарбаланди тоҷик, ки маъракаи муҳими сиёсиеро пеши назар дорад, ҳатман ба Пешвои миллат овози худро дода, ояндаи дурахшони кишварамонро таъмин хоҳанд кард.
Дидавар Бекзода,
ҷомеашинос
