05 Июл 2016
Аслан, оила муассисаи қадимиест, ки аз замони офариниши инсон мавҷуд аст ва агарчи умри чандинҳазорсола дорад, ҳаргиз куҳна нашудааст. Инсон дар оила ба камол мерасад ва зиндагиаш ба мавҷудияти оила марбут аст. Оилае, ки дар доираи қонунҳои шаръӣ бунёд шудааст, василаи камолоти моддӣ ва маънавии инсон мебошад. Вайрон гардидани оила ва ё берун аз доираи машраъ таъсис ёфтани он ҳалокати миллат ва ҳатто ҳалокати инсониятро дар пай дорад. Нахустин оила дар таърихи инсоният аз як ҷуфти инсон иборат буд ва минбаъд ҳам дар ин шакл идома ёфт. Аммо сахтиву мушкилиҳо дар нахуст оилаи таърихи инсоният муваққатӣ буд ва хушиву осудагӣ бардавом монд, зеро оила бо мадади дасти ҳикмат таъсис ёфта буд. Агар инсонҳо шарту асосҳои таъсиси нахустин оиларо то имрeз риоя мекарданд, наслҳо вайрон намешуд ва инсоният мисли имрeз ҳолати парешон намедошт.
Вақте низоми оилавӣ ба харобӣ рe овард, инсоният ҳам хароб гардид. Агар имрeз инсоният аз нав ҳаёти хушу осударо орзу кунад, чунин ҳаёти осоиштаро тавассути солим нигоҳ доштани оила ба даст овардан мумкин аст. Оила даргоҳи муқаддас мебошад, ки хушиву осоиши инсонро таъмин мекунад. Бунёди чунин оила аз ҷумлаи қонунҳои асоситарини ҳаёти ҷамъиятӣ ба шумор меравад.
Шарти аввалини хушиву осудагӣ дар оила барои ҳамдигар муносиб будани ҳамсарон аст. Ҳамсарон бояд дар фикру андеша, ҳиссиёт, ахлоқ ва эътиқод мувофиқ бошанд. Ҳамзамон ҳамсарро аз хешу табор нею аз бегона интихоб намоем, то насли ҷисману руҳан солим ба дунё ояд. Аслан чунин таомул бештар ба мардуми шимоли кишвар хос буда, ба мардуми Вилояти Мухтори Кeҳистони Бадахшон маъмул нест. Зеро ҳангоми донишҷe буданам, аз ҳамсабақони бадахшониям шунидаам, ки онҳо дар ягон вазъият бо хешовандони наздики худ издивоҷ намекунанд. Агар чунин вазъият рух диҳад ҳам, дер ё зуд ин оила пош хeрда, боиси ҷудоии авлод мегардад.
Дар зиндагӣ оилаи мо низ ба ин тартиби муайян одат кардааст. Падару модарам ҳам мо, панҷ нафар фарзандашонро бо одамони бегона никоҳ кардаанд. Ман низ барои се фарзандам аз оилаи бегона ҳамсар интихоб карда, онҳоро оиладор сохтам. Боиси хушнудии мо аст, ки имрeз ҳамаи мо хушбахту солим ҳастем ва наберагони ҷисман солиму руҳан болида гирди сарамон парвонаанд.
Умринисо Раҷабова,
сокини шаҳри Хуҷанд
